(Eerste publicatie: 4-11-2013)

Voor wie een weblog over Rusland bijhoudt, zijn ze een goudmijn: de cameraatjes in Russische auto’s die alles registreren wat er op de weg gebeurt. Toch maak ik er spaarzaam gebruik van.

De cameraatjes zijn vooral bedoeld als wapen tegen inhalige agenten, belust op wat extra inkomsten, maar het zijn toch vooral ongelukken die op het net belanden. Ongelukken in alle soorten en maten, met en zonder rondvliegende slachtoffers – voor mij hoeft het niet zo.

Tenzij … er iets vrolijks of opmerkelijks plaatsvindt of wanneer er in taalkundig opzicht nog wat te genieten valt – maar ook dan: alleen wanneer er geen slachtoffers vallen. Onderstaand filmpje (ik kwam het tegen via een tweet van Olaf Koens: @obk) voldoet ruimschoots aan deze criteria:

De aanloop naar het hoogtepunt (dat begint op 0.47) mag er al zijn. De heren in de auto praten over een recent genoten, voedzame maaltijd, met op het menu spek en brood, salo en chleb, het eerste en het derde woord dat u hoort. Deze drie woorden worden in een perfecte cadans afgewisseld met een vloek: b***. We horen dus: Salo b***! Chleb b***! … Het aandeel onwelvoeglijk taalgebruik bedraagt na drie seconden dus exact 50 procent. Ik heb de score voor de rest van het filmpje niet bijgehouden, maar die blijft indrukwekkend.

Helaas, ik versta niet alles. Volgens mij is er voor de maaltijd ook nog iets geslacht, in ieder geval moest er na afloop iemand naar huis worden gebracht, ene Rajsa, woonachtig op de Popovstraat 14. Wat er verder die dag zoal heeft plaatsgevonden, komen we niet te weten, want daar is de vangrail, en even later het water.

En vanaf 0.49. klinkt dan een conversatie, omwille waarvan ik u dit ongeluk niet wilde onthouden. “Daar zijn we dan” (een vrije vertaling van priechali). “We varen”, constateert een van de inzittenden. “We varen’, bevestig een ander onaangedaan. “Waarheen varen we?” klinkt een vraag. “Naar de kant”, klinkt het antwoord. Geen speld tussen te krijgen.

In de laatste zin wordt, meen ik, gezegd: “Niet aan het stuur zitten”. Als iemand een transcriptie kan leveren, ook graag van de conversatie voorafgaand aan het ongeval, ik houd me aanbevolen. Aardig om te zien is trouwens nog dat de ruitenwissers al aan de slag gaan, nog voordat het water is bereikt. Die zagen de bui al hangen, natuurlijk.

(Wie zich wil verlustigen aan ongelukken op de Russische wegen, kan terecht op deze site.)