Ze vroeg of ik wist waar de Blokker was. Een kort fotoverslag van een paar dagen Nizjni Novgorod.

----------------

Ze vroeg of ik in de buurt een winkel met promtovary wist (zeg maar: de Blokker). Nee, die wist ik niet, want ik was pas twee dagen in Nizjny Novgorod. Rechts de Sergius van Radonezjkerk, vandaar de religieuze taferelen boven oma’s hoofd.
 

Een stad die aan een rivier ligt, heeft bij mij een streepje voor. Nizjni Novgorod ligt er aan twee: de Wolga, welbekend en veel bezongen, en de Oka, veel minder bekend. De Oka ontsnapt ook heel geniepig aan een niet aan Russische klankregels gewend oor. Russen noemen haar de Aká. Voor je dat doorhebt, zijn ze al vier zinnen verder. Boven dit vrolijke bruiloftsgezelschap ziet u nog een klein streepje van die Aká.   

En op de foto hieronder ziet u, bovenaan, ook de Wolga (spreek uit: Wolga). Dat ronde gebouw is het Strelka stadion, speciaal gebouwd voor het komende WK voetbal. Ik ben er rondom gelopen en het is een fraai bouwwerk. ‘Strelka’ betekent in het Russisch ‘pijl’ en het is ook een plek waar twee rivieren samenkomen. U weet nu welke dat hier zijn. 

----------

Ik maakte een fascinerende wandeling met een gids door de uitgebreide wijk die in de jaren dertig gebouwd werd rond de autofabriek GAZ. Aan het einde van de wandeling viel mijn oog op de naam van een karaoke-bar, en ik zei tegen de gids: momentje, ik zie een Nederlands spoortje … Van Shocking Blue om precies te zijn. Shizgara! Want Venus werd niet helemaal goed verstaan en overal in Rusland zong men: Shizgara! (in plaats van: She’s got it!). Er kwam zelfs een werkwoord van: shizgarit (uit je dak gaan.) En een karaoke-bar in Nizjni Novgorod. (Overigens was de gids niet te spreken over de lokatie van het nieuwe voetbalstadion. Nogal wat industrieel erfgoed heeft er het veld voor moeten ruimen, vertelde ze.)

------------------

De Alexander Nevski kathedraal is in elk geval blijven staan. Eerder had het niet veel gescheeld of ook die was verdwenen. Er waren plannen om er een Leninstandbeeld voor in de plaats te zetten, wat gelukkig niet is gebeurd. Er zat wel wel een opslagplaats in en het interieur had onder de heidense communisten zwaar te lijden. Zo werd de iconostase opgestookt. In 1992 werd de kathedraal teruggegeven aan de Russisch-Orthodoxe kerk. Vanwege het WK wordt de omgeving opgeknapt. (Ter oriëntatie: de fotograaf staat hier met zijn rug naar het Strelka stadion.)

---------------

DSC03320.jpg

-----------------

En toen liep ik met mijn neus in een repetitie voor de 9 mei-parade, op het plein voor het Kremlin van Nizjni Novgorod. Een jaar geleden was me dat ook al overkomen, maar toen in Sint-Petersburg. En ik ga straks naar Kazan, dus misschien gebeurt het me daar opnieuw. En op 9 mei zit ik in Samara, dus we kunnen straks misschien spreken van een soort drietrapsraket. Ik was  druk aan het fotograferen, toen er twee soldaten met een geweer op me afkwamen. Ze wilden graag foto’s van me hebben. Ik zei dat ik uit Nederland kwam en ze vroegen wat ik van de stad vond. Dat werd nog heel gezellig. Ik heb alleen hun e-mailadres niet en zij het mijne evenmin.

-----------------

En tot slot een zeer dankbare vermelding voor het kunstmuseum in het Kremlin van Nizjni Novgorod: je betaalt daar als buitenlander hetzelfde bedrag als een Rus! Ik vroeg de dame van de kassa of dat klopte en stralend zei ze: ja! Er werd wel een extra bedragje gevraagd voor als je wilde fotograferen. Dat betaalde ik grif en ik kreeg er een badge voor terug, een bedzjik, aldus de kassadame. Ik moest de neiging onderdrukken om in elke zaal eerst op de dame-op-de-stoel af te stappen, te wijzen op mijn bedzjik en te zeggen: ik mag fotograferen!

Ik kwam een schilderij tegen en herkende meteen de hand van Aleksandr Borisov, de schilder van poollandschappen die ik een jaar geleden in Archangelsk had ontdekt. Want alles hangt met alles samen. 

Mijn bedzjik